วาสนาที่ได้มาอยู่ร่วมกัน
หญิงสาวชาวเหนือแต่งงานกับหนุ่มใต้
หญิงสาวไม่ทานเผ็ด แต่หนุ่มใต้ขาดเผ็ดไม่ได้
มีอยู่วันหนึ่ง หญิงสาวกลับบ้านแม่ พ่อของเธอซึ่งชอบทานเค็มเป็นคนทำอาหาร
เมื่อถึงเวลาทานข้าว คุณแม่ของเธอถือถ้วยใส่น้ำร้อนมาใบหนึ่ง ก่อนทาน แม่ของเธอก็คีบอาหารผ่านน้ำร้อนในถ้วย จากนั้นถึงคีบเข้าปาก ทานอย่างเอร็ดอร่อยโดยไม่พูดอะไร
เธอสังเกตสิ่งที่แม่ทำ จึงเข้าใจว่าทำไมพ่อกับแม่จึงอยู่กันได้ยืดยาว
วันต่อมา
เธอทำอาหารที่สามีชอบทาน แน่นอน แต่ละอย่างมีรสเผ็ดจัดจ้าน
แต่ตรงหน้าของเธอ มีน้ำร้อนอยู่ถ้วยหนึ่ง
สามีของเธอเห็นภรรยาคีบอาหารผ่านน้ำร้อนแล้วก็ทานอย่างเอร็ดอร่อย น้ำตาก็รินขึ้นมา
วันต่อมา สามีของเธออาสาทำอาหารบ้าง แต่อาหารที่เขาปรุงไม่มีอะไรที่เผ็ดเลยสักอย่าง
แต่ว่า ตรงหน้าของเขา มีจานเล็กๆที่มีพริกอยู่เต็มจาน ทุกครั้งที่เขาตักข้าวเข้าปาก เขาก็จะหยิบพริกในจานนั้นตามเข้าปากไปด้วย ทุกคำข้าวอร่อยเหมือนเดิม…
…………
เพื่อชีวิตร่วมกัน
เขาเลือกที่จะเพิ่มจานพริก เธอเลือกที่จะเพิ่มถ้วยน้ำร้อน นี่คือปรัชญาในการร่วมชีวิต
ประชากรบนโลกมีมากถึง 7พัน2ร้อยล้านกว่าคน คนที่ใช้ชีวิตร่วมกับคุณ ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่พี่น้อง สามีภรรยาและญาติมิตร หากมิใช่มีวาสนาต่อกันมา จะมาร่วมชีวิตกันได้อย่างไร? รักและถนอมคนรอบตัวให้มากนะครับ เพราะเราต่างมีวาสนาที่ได้มาอยู่ร่วมกัน
#ขอบคุณ นุสนธิ์บุคส์, เพจ ตะเกียงส่องใจ
